Рамазан Нұрдәулет
1997
жылы Шалқар ауданында дүниеге
келген. Сол аудандағы білім ордаларының бірі
Ә.Жангелдин атындағы орта мектептен білім алған.
Орта
мектепті алтын медальмен аяқтап, М.Оспанов атындағы БҚММУ-дың фармацевтика
факультетіне мемлекеттік грантпен оқуға қабылданды. Қазір сол оқу ордасының 4
курс студенті.
Өлең, сыр айтам саған
Тағдырым тұсап байлаған кезде,
Көңілімді мұң жайлаған кезде,
Бас тартып менен
досым дегендер,
Тұманданғанда айналам лезде,
Өлең, сыр айтам саған.
Уайыммен
өтсе ұйқысыз түнім,
Кердеңсіп кетсе бей кісілігім,
Күйбең тіршілік қажытқан шақта,
Көбейіп небір күйкісі күннің,
Өлең, сыр айтам саған.
Ағарып атса ажарсыз ақ таң,
Сарсытса жанды орынсыз мақтан,
Айырық жолмен шеткері кетсем
Таба алмай орын ақындық таптан,
Өлең, сыр айтам саған.
Адамнан алыс күн кешер болсам,
Тәңірмен тілсіз үндесер болсам,
Жанымды ұғар қара таба алмай,
Өзіңмен, өлең, тілдесер болсам
Сыр айтам саған...
Мұң айтам саған...
Жаңа заман иесі
Айбарымен
арыстандай алты әлемді теңселткен
Бабамызға қалмағандай бас имеген шен-шекпен.
Ұлы Дала
ұлылығын ұластырар ұрпақпыз,
Алтай менен Атыраудың аралығын енші еткен.
Жер түгілі дұшпанына жібермейтін тасын да,
Үстем қойған ар-намысын жанынан да расында.
Рухы биік, тәні бекем дүлдүл батыр ізіміз,
Құрметтейтін үлкендерін, ізеттейтін жасын да.
"Елім"-дейтін еңіреген ерлері бар еңселі,
Жарқын болсын қазағымның болашағы, ертеңі.
Өр мінезді өрендерің өркендетер атыңды,
Қазыналы тарихыңды сырға қосып шертеді.
Мағжан сенген жастар барда таусылмайды азат күн,
Өз елінде ұлтан болу сұлтандықтан ғажап тым.
Жігерің де, айбарың да, ортаймасын рухың да,
Қазақ елі - мемлекеті, отаны бар ғажаптың.
Өзім жайлы (анкета)…
-Аты-жөнің?
-Рамазанов Нұрдаулет,
Затым-дағы атыма сай бір сәулет.
Ел-жұртының болсын күні, дәулеті,-
Деп ырыммен атам өзі қойған-бек.
-Туған жылың?
-97 қаңтары,
Ықыласпен атқан әрбір нәр таңы.
-Туған жерің?
-Шұғылалы Шалқарым,
Адал жандар – жастары да, қартаңы.
-Анаң барма?
-Әрине бар "аяулым",
Түспесін деп көңіліне қаяу мұң,
Мен-дағы бір өскелең жас бәйтерек,
Анашыма, ақ сүт берген, саямын.
-Ал, әкең ше?
- Әкем де бар "ардақтым",
Сөйлегені тым ерекше салмақты үн.
Бұл тағдырдың тәлкегіне түсірмес,
Асқар тауым, басы болған бар бақтың.
-Бауырларың?
-Қарындасым жалғыз-ақ,
Немереден інілерім бар бірақ.
Төртеуі де төрт құбылам секілді
Тату-тәтті
жағада өскен бал-құрақ.
-Елің қандай?
-Сұрақ қойдың ең ізгі,
Жұрты үшін кешіп өтер теңізді,
Жүректері
"қазақпын" деп соғатын,
"Қырғыз" дейді ел бізді.
-Өнерің не?
-Туғанымнан ақынмын,
Шыр етіп-ақ шабытымды шақырдым.
Қазағыма
нәсіп болган өлеңмен,
Дамығанмын ішінде де жатырдың.
-Соңғы сөзің?
-Мен ұлымын халықтың,
Қазақтағы қара өлеңге қанықпын.
Дәулеті боп нұрын шашар елімнің,
Жүректегі жырымменен жарықпын.
Астана
Шабытым шақырғанда жырақтан бір,
Өлеңім төгілгендей бұлақтан нұр.
Сарыарқа, кең төсіңде қоныс тепкен,
Астанадай мені де қуаттандыр.
Сәулеті таң қалдырар заңғарымен,
Әр тасы қаланғандай сан лағылмен.
Көз тастап қарай берем аттанардай,
Жүйткіген желден жүйрік арманыммен.
Естілер есігінен достық үні,
Ордамның болмас әсте бос тұғыры.
Астана-кербез сұлу бойжеткендей,
Төгілген Есіл, Нұра - қос бұрымы.
Келбеті сұлу біткен дара мүсін,
Тәңірім сыйлаған бар бағалысын.
Қазақтың қасиетті жерұйығы,
Қастерлеп кие тұтар маралысың.
Сүйемін тамсандырар ажарыңды,
Сипатың күллі әлемге ғажап үлгі.
Астанам, көркейе бер, гүлдене бер,
Жаһанға танытумен қазағыңды.
