Әбдуәлиев
Зиядин
1931 жылы Ырғыз ауданының Шеңбертал ауылында дүниеге
келген. Соғыс жылдары Ырғыз балалар үйінде тәрбиеленген, кейіннен Шалқар локомотив депосында жұмысшы, тепловоз
машинисі болып жұмыс істеген.
Сарышолақ Боранбайұлы
атындағы сыйлықтың лауреаты, Шалқар ауданының «Жыл адамы» атағының иегері.
Әбдуәлиев З: Өмірбаян // Ырғыз энциклопедиясы / Бас ред. Әттиев М.- «Дала» ЖШС,
2010.-105 б.
Әбдуәлиев З. Шұғылалы Шалқар: Жыр жинағы.- Ақтөбе, 1999.
Әбдуәлиев З. Асыл арым- қазынам: Өлеңдер.- 2002.
Әбдуәлиев З. Жомарт жүрек: Жыр жинағы. 2006.
Әбдуәлиев З. Өмірбаян мен өлеңдері // Жәдігер: Ақтөбе өңірінің әдеби
антологиясы / Ред.алқасының төрағасы Сағындықов Е.-Ақтөбе, 2006.-302 б.
Өшпеген
жалын
Кеңестер Одағының Батыры Ідіріс Үргенішбаев
туралы дастаннан
үзінді
3.Жиырма
жыл күтті Жәмила
Қаншама жылдар елеңдеп,
Жеткенде күні Жеңістің,
«Азамат аман келер!»-деп,
Армандай күтті не міскін.
Жол қараушы еді балалар,
Жәудір көздері жаутаңдап.
Оралды қанша ағалар
Ордасын жаудың талқандап.
Қан майдандарда ар үшін,
Қиылып қыршын армандар.
Оралмай боздақ-арысы
Ойсырап орны қалған бар.
Солардың бірі –Жәмила
Сарылған хабар-хат күтіп.
Тіршілік, өмір қамында,
Тағдырын достық пәк тұтып.
Қаракөз жастан тыйылмай,
Қапалы
болған шақ аз ба?
Ең құрығанда бұйырмай
Ерінен «қара қағаз» да.
Дауасын қайдан табарсың,
Дерексіз, хабар-ошарсыз.
Өлдіге қалай санарсың,
Тіріге қайтіп қосарсыз?
Көңілге медет
болса да,
«Көппенен көрген ұлы той».
Жәмила –жарда соншама
Жалғасып жатыр үміт-ой.
«Рахмет, құрыш-қорғаным,
Әкелдің бізге сый-Жеңіс!
Қайдасың, досым, арманым,
Жанымда жара-күйзеліс.
Дүниені шарлап қиялым,
Таппадым дерек- белгіңді.
Өзіңнен қалған тұяғың
Өсірдім Есенгелдіңді.
Жетімегің де жетілді,
Жоғалмайды екен орны бар.
Жазылмас сырқат секілді
Жесірлер мендей сорлылар.
Лағынет айтып соғысқа,
Жанымды жүндей түтейін.
Арман жоқ тағдыр тоғысса,
Арысым, сені күтейін».
Үйде бол, мейлі топқа бар-
Үндемей тағдыр қарысқан.
Жиырма жыл өтті –жоқ хабар
Майданға кеткен арыстан...
