Бабажанұлы Бауыржан
1969
жылы 21 мамырда Қарақалпақстан Республикасы Мойнақ ауданында туған. 1986 жылы
Қоңырат ауданындағы «Ленинизм» орта мектебін, 1995 жылы Әл-Фараби атындағы Қазақ
мемлекеттік ұлттық университетінің филология факультетін бітірген. 1995-1996
ж.ж. ҚР ҒА М.Әуезов атындағы Әдебиет және өнер институтында кіші ғылыми
қызметкер, 1996-1999 ж.ж. «Жалын» журналында, «Ана тілі» - «Жалын» бірлескен
басылымдарында бөлім меңгерушісі, 2000 жылы «Алтын Орда» тәуелсіз апталығында
бас редактордың орынбасары болып қызмет істеген. 2000 жылдан бері Ақтөбе
облыстық «Ақтөбе» газетінің бас редакторы.
2003 жылы Астана қаласында
өткен халықаралық «Шабыт» фестивалінің
«Әдебиет» номинациясы бойынша бас жүлдегері, 2001 жылы «Қазақстан
Республикасының Тәуелсіздігіне 10 жыл» және Астана қаласының 10 жылдығы медальдарының иегері. Қазақстан
Жазушылар одағының мүшесі.
Бабажанұлы Б: Өмірбаян // Қазақстан жазушылары.
Анықтамалық / Құраст. Қамшыгер С. Жұмашева Қ.-Алматы: Ан-Арыс, 2009.-76 б.
Бабажанұлы Б.Аспан мен жердің арасы:
Жыр жинағы.-Астана: Елорда – 2001.
Бабажанұлы Б. Уәде: Жыр жинағы.-Алматы: Жазушы, 2006.-136 б.
Бабажанұлы Б. Ниетқабыл: Өлеңдер, балладалар, поэмалар.-Алматы: Хантәңірі,
2014.-286 б.
Бабажанұлы Б: Өмірбаян және өлеңдер // Жәдігер: Ақтөбе өңірінің әдеби
антологиясы / Ред.алқасының төрағасы Сағындықов Е.-Ақтөбе. 2006.-267 б.
Бабажанұлы Б: Өлеңдер // Гүл-ғұмыр: Батыр Ә.Молдағұлованың 80 жылдығына
арналған ақтөбелік ақындардың өлеңдер
жинағы. -Ақтөбе, 2005.-38 б.
Бабажанұлы Б: Өлеңдер // Өлең
өлкесі: Қазақ табиғат лирикасының антологиясы / Құраст. Ж.Әскербекқызы.-Алматы:
Жазушы, 2009.-504 б.
Қазақ
Жазығы не менің жазған басымның,
Қазақ, сені көргім келсе күнгейден.
...Нар ұлдарың айбарыңды асырды
Кезек-кезек олжа салып Сиднейде.
Тұрсын ағам үлкен махаббатпенен,
Осы жер деп жіберетін шын демеп,
Мұхтарханды тартты шапалақпенен:
-Жи есіңді, ҚАЗАҚ ЕМЕССІҢ БЕ?!-деп.
-Алып ұрғын!
Басылсын,-деп, -мына дау,
Хас балуанын шығарарда ортаға,
Дәл осылай тартқан, шіркін шығар-ау
Атам қазақ қамшыменен арқадан.
Шаршаңқы ұлды тани алмай жұрт та аң-таң,
Күш құйылып,
қалғандай бір тыныстап.
Әлгі сөзден дүр сілкініп Мұхтархан,
Саидовты қуып тықты бұрышқа.
«ҚАЗАҚСЫҢ СЕН!» -
Қуатты сөз керемет,
Армандарың аспан жаққа жиі ұшсын.
Қазақ болып тудың, артық не керек,
Сен де, ендеше, жеңілмеуге тиіссің!
...Жанды көрсем борға айналған шыдамы
Қиындықтан болып әбден үргедек,
Шапалақпен тартқым келіп тұрады:
-Жи есіңді, ҚАЗАҚ ЕМЕССІҢ БЕ?!-деп.
Жаяу Мұсаға
Мұстафа атың тартып алды аяусыз,
Жадымызда содан бері –Жаяусыз!
Атымыз жоқ, жаяу жүрміз біз дағы
Сіз қалдырған бұл тірлікте баянсыз.
Ай жарықта атсыз қалып қорландың,
Қорландың да домбыраңды қолға алдың.
Жаяу жүріп әйгіледің тарихқа
Дүмі мықты Мұстафасын Шорманның.
Тағдыр қанша көздесе де жебесін,
Біз жайлы жұрт үндемейді, не десін?!
Көп аттыдан жаяу қалған сіз емес,
Көп жаяудың ішінде кім елесін.
Бай ауылға әнге тізгін ұстата,
Атпен кіріп жасамадық іс қата.
Сондықтан ба, қумақ түгіл ауылдан,
Бізге мойын бұрған емес Мұстафа.
Тұлпар мініп жүрмесе де ақтабан,
Жүрегінің түкпіріне сақтаған.
Жаяудың да бір арманы боларын
Қайдан білсін билігі бар атты адам?
Мұң шаққанмен, тыңдамайды керең күз,
Бүйте берсек іштен тынып өлерміз.
...Тарихқа атын байлағысы кеп жүрген
Біздеде бір Мұстафа жүр, көрерміз...
