Ашықбаев Ертай

Ашықбаев Ертай

1956 жылы 24 сәуірде Темір ауданының Бабатай ауылында дүниеге келген. 1972-1974 жж. Темір аудандық «Жұмысшы» -«Рабочее знамя»,Торғай облыстық «Торғай таңы» газеттерінде әдеби қызметкер, бөлім меңгерушісі болды. 1983 жылы Қазақ мемлекеттік университетін бітірген.
1989 жылы  «Қос мең» жыр жинағы үшін Қазақстан Жазушылар одағының Шәкәрім Құдайбердіұлы атындағы сыйлығының лауреаты атанды. «Жалын» баспасы ұйымдастырған балалар мен жасөспірімдердің үздік шығармаларына арналған республикалық жабық бәйгенің төрт дүркін жүлдегері. 1996 жылы Қазақстан Журналистер одағының Төлеубай Ыдырысов атындағы сыйлықтың,  2004 жылы Ақтөбе облысы әкімі сыйлығының лауреаты. Қазақстан Жазушылар одағының мүшесі. Облыстық «Ақтөбе» газеті Бас редакторының орынбасары.


Ашықбаев Е: Өмірбаян // Қазақстан жазушылары. Анықтамалық / Құраст. Қамшыгер С. Жұмашева Қ.- Алматы: Ан-Арыс, 2009.-45б.
 Ашықбаев Е. Қос мең: Жыр жинағы.- Алматы: Жалын, 1988.
Ашықбаев Е.  Жақсы баға: Жыр жинағы.-Алматы: Жалын, 1991.
Ашықбаев Е. Ұя: Өлеңдер жинағы.-Ақтөбе: Нобель, 2003.
Ашықбаев Е. Ашық сабақ: Өлеңдер жинағы.-Алматы: Жазушы, 2003.
Ашықбаев Е. Ғашықтар мектебі: Өлеңдер жинағы.-Алматы: Жазушы, 2004-248 б.
Ашықбаев Е. Қаңтардағы құс: Өлеңдер жинағы.-Алматы 2007.-168 б.
Ашықбаев Е. Қобыландының қонысы: Өлеңдер жинағы. Алматы: Жазушы,2008.
 Ашықбаев Е. Шырақ пен шуақ: Өлеңдер жинағы.-Ақтөбе -2011-72 б.
Ашықбаев Е. Өлеңдер // Гүл-ғұмыр: Батыр Ә.Молдағұлованың 80 жылдығына арналған ақтөбелік ақындардың  өлеңдер жинағы. -Ақтөбе, 2005.-26 б.
Ашықбаев Е. Өмірбаян және өлеңдері // Жәдігер: Ақтөбе өңірінің әдеби антологиясы.- Ақтөбе, 2006.-263б.
Ашықбаев Е: Өлеңдер  // Өлең өлкесі: Қазақ табиғат лирикасының антологиясы / Құраст. Ж.Әскербекқызы.-Алматы: Жазушы, 2009.-448б.
Құттымұратұлы Қ. «Менің ұлық ревизорым қайдасың?» [Е.Ашықбаевтың «Ұя» жыр жинағы туралы]./ //Жас Алаш газеті. 21.10.2003ж.
Ашықбаев Е: «Уақыттың екшеуінен санаулылар ғана өтеді.» Сұхбат //Ақтөбе. -2006.-13б.
«Мешін жылы Бабатайда туғалы...»[Е.Ашықбаевтың шығармашылығы туралы лебіздер]/ Нұр-Дәулет.-2006.-11 б.-21 сәуір.
                                             АНАЛЫҚ

                                                         «Аналықтай бәйбіше
                                                         Қабырғасы майысқан.
                                                         Елуге жасы келгенде,
                                                         Көзім ашпай дүниеден
                                                        Өтемін бе дегенде,
                                                        Сонда көрген арыстан...»

                            Сол баяғы тарғыл өзен,
                            таныс маң,
                            Бұл жақтарда
                            қоға кербез,
                            қамыс паң,
                            Шеңгел де көп етектерге жабысқан.
                             Құстар анау
                             кең қанатпен сақ ұшқан,
                             Есінейді елес іңір,
                             алыс таң.
                             Жел үрлеп тұр жеті пірмен табысқан,
                             Мынау дүбір-
                             сонда көрген арыстан.
                             (Тоқтарбайды ұмытпаңыз, көкелер,
                             Аналықты күндемеңіз, а, мыстан!)

                              Біз өзгердік...
                              Шаһарымыз асқақ ә!?-
                              көркем көше,
                              тәртіпті бақ,
                              тас қала.
                              Есіктерді,ей, кісілер, аш,
                              қара:
                              топыраққа толық сәуле қонып тұр,
                              бұл –
                              біз емес, сол баяғы жас бала.
                              Ей, шүкір ет,
                              Бас Пана.
                              (Тоқтарбайды ұмытпаңыз, көкелер,
                              Аналықты ескеріңіз, Астана!)

                              Жұмыртқамды шайқадым:
                               зор румын
                              не өнікті тайпамын.
                              Байқадым-
                              Ірілігі соншалық
                              ЖЕРГЕ әзер сыяды екен мына менің 
                              байтағым.
                              Ай, Тайбурыл,
                              Қобыландының барында
                               Сол байтақты жайпадың.
                              (Тоқтарбайды ұмытпаңыз, көкелер,
                              Аналыққа иіліңіз, ай, ханым!)

                               ...Содан бері
                               жаһандандық- жаңалық,
                               мұртқа қоса сақалдандық –жаңалық.
                               ел меңгердік, гендерлендік –жаңалық,
                               көрген емес жеңгем кемдік-жаңалық:
                               отыз сағат отырады сыланып,
                               қырық сағат отырады таранып.
                               қабырғамыз майысып
                               Әулие де іздемедік шам алып.
                                Ай, Аналық,
                                Аналық,
                                Сізге қарап мұңаяды кей шақта
                                Мынау сүтсіз Балалық...


                                           Бабатай өзені


                                   Мешін жылы Бабатайда туғалы
                                   Біздің бастан біраз өмір зулады.
                                   Тіршілігім өлеңімнің өзіндей –
                                   Бірде жақсы, бірде жаман шумағы.
                                   Басталғанда қызығы мен думаны
                                   Айтар ма екен азды-көпті әңгіме
                                   Кей жақсылар мына мен де туралы?

                                   Мен –өзенмін. Тымық күні тынышпын,
                                   Желді күні толқындарым тулады,
                                   Желді күні қамыстарым шулады.
                                   Жел тигізбей өсіруге жарарлық,
                                   Қайдан табам кеудесі зор туманы?

                                   Мен өзенмін балдырларым қалқыған,
                                   Күн ыссыда ауа жетпей алқынам,
                                   Күн ыссыда бу боп ұшам, тартылам,
                                   Арнам толық кездерінде көп келіп,
                                   Жамандайтын кісілер бар артынан.

                                   Мына жатқан Бабатайдың өзені,
                                   Мақтауға да, даттауға да төзеді.
                                   Жағаға кеп су ішпеді ыссыда
                                   Ақ қоянның әлжуаздау көжегі.

                                   Су ішкенде ақ қоянның көжегі
                                   Өзен дәмін өте жақсы сезеді.
                                   Өз өзенін ұқпағандар, қайтейін,
                                   Басқа жердің шалшық суын кезеді,
                                   Басқа жұрттың балшықтарын езеді.

                                    ...Мешін жылы Бабатайда туғалы
                                   Осы да бір айтпай жүрген сөз еді.