Қалауов
Нұрлыбек
1953 жылы Ойыл
ауданы Саралжын селосында дүниеге келді.
1974 жылы Ақтөбе педагогикалық
институтын бітіргеннен кейін Саралжын, Құрманов, Саға орта мектептерінде директор,
Қ.Жұбанов атындағы Ақтөбе университетінде аға оқытушы, облыстық халық шығармашылығы
үйінде директор қызметін атқарды. Қазіргі таңда облыстық нашар көретін және
зағиптарға арналған арнаулы
кітапханасының директоры.
Қалауов Н. Таразы жүрек: Жыр жинағы.- Ақтөбе:
«А-Полиграфия» 2013.-350 б.
Қалауов Н. Жарқ еткен жасын ғұмыр: Сары Батақұлы туралы
зерттеу деректер,пьеса және оның шығармалары.- Ақтөбе: «А-Полиграфия» 2013.-126
б.
Қалауов Н: Өмірбаян мен өлеңдері // Жәдігер: Ақтөбе өңірінің әдеби
антологиясы / Ред.алқасының төрағасы Сағындықов Е.- Ақтөбе, 2006.-322 б.
Қалауов Н: Өмірбаян мен өлеңдері // Гүл-ғұмыр: Батыр Ә.Молдағұлованың 80
жылдығына арналған ақтөбелік ақындардың
өлеңдер жинағы. -Ақтөбе, 2005.-69 б.
Сыр
Кенемнен
ойшылдау өсіппін,
Заңғарды
арман қыламын,-деп.
Өлеңнен
ой-шырмау есіппін,
Жандарды
таңдандырамын,-деп.
Көктей бір патшалықтарды
Жырларым
жаулайды,-дегенмін.
Беткейде
ат шалып қалды,
Құрбаным-заулайды
кенен күн.
Әрсіз нұр сатып
шашады
Көп
сенген құсалы шынар күн.
Әлсізден
бақыт қашады
Мен
соның мысалы шығармын.
Ұйқысыз талай түн өтті
Жыр-қарыз
шашымнан да көп.
Сыйқыр
–сөз талай жүдетті,
Ынтамыз
басылған да жоқ.
Ырғақтар жат
дегенім жоқ,
Тұнбадан
тоям басты алмай.
Сырғақтар
тәтті өлеңім тек,
Жылғадан
қоян қашқандай.
Тұсаулап
өмірдің күйбеңі
Қалма,-деп
суып дөненім.
Құс
аулап көңілдің күйлері,
Талма
тек, қуып келемін.
Шырғалаң
бекініс-керімді
Айқардым
құлап, тулап мен.
Мыңдаған
өкініштерімді,
Қайтардым
бір-ақ шумақпен.
Сан
кірдім жарысқа, айтысқа
Ақ тұрып
дертім таппадым.
Мәңгірдім
алыста, қай тұста
Ат
міндім, сертімді ақтадым.
Үлгерткен
ұтылуға да
Шығын
сол-күрт ұзар елес күн.
Бұл
дерттен құтылуға да
Шыным
сол-ынтызар емеспін.
Алаң боп,
үлгі етем десем,
Несие,
қайыры жоқ заманның.
Ғаламдық
зіл көтермесем,
Несіне
шайыры боп жаралдым.
Туған жер
Қайыңдым менің – құт мекен,
Жер бетіндегі жұмағым.
Көрмесем көңіл күпті екен
Айналып келіп тұрамын.
Өткерумен
келесің
Тағдырдың
сан сынағын.
Ойымда
асу, белесің
Бойымда
шабыт, бұла ағын.
Өзіңде тәй
тұрғанмын,
Төсіңде
талай құладым.
Тіземді
талай жырғанмын,
Еркелеп тағы
жыладым.
Өзіңе
арнап ең алғаш,
Ойымнан
өлең құрадым.
Ынтық
қылып қолаң шаш,
Жүректің жаққан
шырағын.
Басыма
түсті нелер сын,
Жаныған
жігер ұраным,
Туған жер,
өзің жебеушім,
Өзіңнен медет сұралым.
Күн
күйдірсе маңдайым,
Тәу етіп
бетім шыладым.
Келгенде
кеуіп таңдайым,
Ұсынған зәмзәм
бұлағың.
Бел жазып
шықсам белеңге,
Тасыңа
тағзым қыламын.
Көз алдым
көшіп өлеңге
Айтып та
жазып тынамын.
Еркелетіп
қозыңды,
Селтеңдетіп
шұнағын.
Бетегелі
бозыңды,
Келеді тарап
сылағым.
Қоңыраулы құлынның
Тал бойында
тұмарым.
Киелі мекен
–тұғырым
Қаныма қуат,
құмарым.
Байлығым
–өлең, сөз ғана
Қарызбын елге
ұғамын.
Өлеңмен (куә
боз дала),
Ескерткіш
қойып шығамын.
Жолымды
қуған бозбала,
Куә бол, нұрлы мына күн.
